Uit eigen ervaring weet ik dat aansprakelijkheids-assuradeuren een schikking prefereren boven een rechterlijke uitspraak. Zeker in die gevallen waar het gaat om grote sommen hebben de verzekeraars geen ‘belang’ bij het ontstaan van jurisprudentie. De reden hiervoor mag duidelijk zijn.
Gelet op vorenstaande heb ik het plan opgevat dossiers te gaan publiceren waarin sprake is geweest van een minnelijke schikking.
Graag ontvang ik uw commentaar en aanbevelingen m.b.t. dit idee.
mvg
J.O.
Beste Johan,
Niet alleen verzekeraars maar ook de slachtoffers willen over het algemeen een minnelijke schikking op redelijke gronden, in plaats van een jarenlange civiele procedure.
Gelukkig werkt dit systeem over het algemeen redelijk goed. Helaas zijn er ook uitzonderingen. Dit kunnen ernstige zaken zijn met hierdoor veel extra leed.
Het is mij onduidelijk met welk doel je wilt publiceren. Het is immers niet zo dat een minnelijke regeling slechter behoeft te zijn dan een regeling die via de rechter is afgedwongen.
Daarnaast gaat het om persoonlijke gegevens van slachtoffers, die niet zomaar te publiceren zijn.
Kun jij jou beweegredenen nader motiveren?
Met vriendelijke groet,
Mark van Dijk
Korevaar van Dijk Letselschade
Hallo Mark,
Mijn ervaring is dat bij de gelaedeerden vaker de wil aanwezig is minnelijk te schikken dan bij de verzekeraars.
Als verkeersslachtoffer heb ik zelf destijds 12 jaar moeten procederen om mijn recht te halen. Alhoewel de verzekeraar in eerste instantie ook aansprakelijkheid ontkende, is dit nauwelijks punt van discussie geweest.
Het ging voornamelijk om verloren gegane verdiencapaciteit van een jonge zelfstandige ondernemer.
Nadat het Hof tussenarrest had (onmiskenbaar in mijn voordeel) was verzekeraar kort voor het wijzen van eindarrest plotseling bereid de schade minnelijk te regelen.
De schade is geregeld voor een bedrag ( met ‘belastinggarantie) dat ik hier niet zal noemen. Wel weet ik dat weinig letselschade advocaten en -regelaars een dergelijk bedrag (met integrale belastinggarantie) ooit een dergelijk hoog bedrag voor hun clienten hebben kunnen ’regelen'. Ook in de jurisprudentie zijn vergelijkbare gevallen niet og nauwelijks te vinden. Mijn geval is niet uniek: verzekeraars gaan -zeker waar het om grote bedrage gaat en ter vermijding van jurisprudentie- schikken als duidelijk is dat ze diep in de portemonnee moeten tasten. Deze handelwijze werk schadebeperkend voor de verzekeraars; er ontstaat immers geen jurisprudentie dat als handleiding kan worden gebruikt in vergelijkbare zaken.
Vanzelfsprekend kan je niet zondermeer de personalia en persoonlijke gegevens van slachtoffers publiceren. (Alhoewel dat in de jurisprudentie wel het geval is).
Indien een slachtoffer daar geen bewaar tegen heeft lijkt het me geen punt. Eventueel kunnen de personalia ook worden weggelaten in de te publiceren stukken. De namen van betrokken verzekeraars kunnen i.m.o. gewoon worden gepubliceerd. Zeker waar het gaat om die verzekeraars die stellingen hanteren als bijv:: "Bewijst u maar eens dat u voor het ongeval wel 2 armen en 2 benen had'.
(Sterk overdreven, maar als schaderegelaar begrijp je wat ik hiermee bedoel).
johan
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's